Пешгӯи ва пешгирии сирояти ВНМО дар кӯдакон

Чун қоида, дуруст интихобу амалӣ кардани табобати зиддиретровирусӣ имконият медиҳад, ки ба суст ва кам кардани афзоишу зиёдшавии (репликация) вирус барои солҳои зиёди пешоянд, лекин айни вақт то ҳол ВНМО табобатнашаванда боқӣ мемонад. Дар қиёс вобаста ба табобати гузаронидашаванда, ки имконият медиҳад сифати баланд ва қонеъгардонии давомнокии ҳаёт ноил шуда ва бо пуррагӣ одаткунонии кӯдакро  дар ҷамъият  таъмин намояд.  

Пешгирии ВНМО дар кӯдакон истисно кардани эҳтимолияти ҳамаи роҳҳои гузариши вирусро дар худ дарбар мегирад:  назорати хунгузаронӣ ва пайвандсозии узвҳо, асбобу лавозимотҳои тиббӣ, худдорӣ намудан аз алоқаи ҷинсии муҳофизат карданашуда. Самти алоҳидаро пешгирии сирояткунӣ,  гузариши амудӣ (трансмиссивӣ).  Мутобиқи тавсияҳои ТУТ, ки тестикунонии ҳамаи занони ҳомиларо нисбат ба сирояти ВНМО дарбар мегирад баҳисобгирии занони ба сирояти ВНМО мусбӣ тасдиқшуда аз ҷониби гинекологҳо, қауб ё истифодабарии маводҳои дорувории зиддивирусӣ аз ҳомиладории 12 моҳа, интихоб намудани  усули маъмули (ратсионалӣ) иҷозати таваллудкунӣ, истисно ё рад кардани синамаконӣ, ба кӯдак тавсия  ё фармудани маводҳои дорувории зиддивирусӣаз лаҳзаи давраи таваллудшавӣ. Чораҳои мазкур имконият медиҳад, ки хатари сироятёбӣ ва афзоиши сирояти ВНМО дар кӯдакон то 1-2% паст карда шавад.

• Баъдӣ