Салом Майсара.
Муносибатҳои шахсӣ бисёр вақт аз худи шахс вобастагӣ дорад. Айбҷӯ набошем ва фикр накунем, ки айб танҳо дар дигарон аст. Агар дидед, ки дар оила зиддият шуд, яъне ин маънои онро дорад, ки айб дар ду тараф аст. Худатон вазъиятро таҳлил кунед, шояд айби худро ёбед. Аз худи одам вобастагӣ дорад, ки муносибатҳои ҳамдигарро дуруст кунад. Он зане, ки ба шавҳараш маъқул аст, дорои чӣ гуна хислатҳо бошад? Бояд бо ҳамсаратон сӯҳбати як ба яки оромона бурда, пурсед: "Кадом хислатҳоро дар зани худ мехоҳӣ бинӣ?" Майсараҷон, бояд инро як чизи зарурӣ биҳисобед, ё барои худатон дар ягон ҷо қайд кунед. Ва ҳаракат кунед, то ки чунин хислатҳоро дар бар кунед.
Майсараҷон, баъд бояд боз хислати бахшидан, ё гузашт карданро дошта бошем. Ҳаракат кунед, ки камбудиҳоро рӯпӯш кунед, ҳамааш ба хотири мустаҳкам намудани оила ва нигоҳ доштани муносибатҳои хуб дар он. Розӣ шавед, ки чӣ гуна мо дар оила бо ҳамсарамон рафтору муомила мекунем, ҳамин қадар ба фарзандонамон таъсир мерасонад. Онҳо ҳам дар навбати худ бо ҳамсарашон чунин рафтор мекунанд. Ҳеҷ гоҳ умедатонро наканед. Оилаи хушбахтро метавонед барпо кунед.
Бо эҳтиром, Ризвона.