Оиди равоншиносӣ

Салом Майсара.
Гум кардани ҳамсар, хешу табор ё дӯсти наздикамон чунон дарди сахт аст ки, ҳеҷ дарди дигар ба он баробар шуда наметавонад.
Албатта шуморо фаҳмида мешавад, Майсараҷон, чунки шахс зиқу ноумед мешавад ва худро нодаркор ҳис мекунад.  Дилатонро ба касе, ки ба ӯ бовар доред, холӣ кунед. Фикру ҳиссиётатонро дар рӯзномаатон нависед. Ин ба шумо кӯмак мекунад, ки ба зиндагӣ бо чашми умед нигаред.
«Ҳар чиз вақту соати худро дорад... Вақте барои гиристан ва вақте барои хандидан, вақте барои нолидан ва вақте барои рақсидан».
Барои ҳамин, Майсараҷон, вақте аз рӯйи реҷа амал мекунед (хоб, кор ва машғулиятҳои дигар), шумо тезтар ба ҳаёти муқаррарӣ бармегардед. Бо корҳои фоидабахш машғул шудан ба шумо кумак мекунад, ки дарду ғаматонро фаромӯш кунед.
Ба бисёриҳо кардани корҳое, ки хотираҳояшонро дар бораи шахси азизашон зинда нигоҳ медоранд, ёрдам мекунад. Шумо метавонед суратҳо ё чизҳои он шахсро ҷамъ оред ё дар дафтаре хотираҳоеро нависед, ки фаромӯш кардан намехоҳед. Чизҳоеро, ки хотираҳои ширинатонро зинда мегардонанд, нигоҳ доред ва баъдтар, вақте хоҳиш пайдо шавад, онҳоро аз назар гузаронед.
Боз барои пурратар маълумот гирифтан, метавонед ба ман алоҳида нависед.
Бо эҳтиром, Ризвона.