Салом.
1) Герпеси узвҳои таносул як бемории музмини такроршавандаи этиологияи вирусӣ буда, асосан тавассути алоқаи ҷинсӣ интиқол меёбад. Герпес як бемории хеле маъмули эрозивӣ ва захми узвҳои таносул ҳисобида мешавад.
Мушкилоти беморӣ:
Сузок ба гурӯҳи бемориҳои классиқӣ таалуқ дорад, ки бо роҳи алоқаи ҷинсӣ мегузаранд (бемориҳои узвҳои таносул). Барангезанда – гонококк (Neisseria gonorrhoeae). Ҳангоми ин беморӣ осебёбии роҳи пешобронӣ (уретра), рострӯда, ҳалқ, гарданаи баччадон ва чашм аз эҳтимол дур нест.
Аломатҳои сузок дар занон:
2) Сироятшавӣ аз сӯзок. Дар аксарият ҳолатҳо сироятшавӣ аз сӯзок ҳангоми алоқаҳои ҷинсӣ ба маҳбал ва рострӯда ба вуҷуд меояд. Эҳтимоли сироятшавӣ ҳангоми алоқаи даҳонӣ низ вуҷуд дорад. Ҳангоми гузариш аз роҳҳои наслӣ эҳтимоли сироятшавии навзод бо инкишофи конъюнктивити гонококкӣ вуҷуд дорад. Сироятшавии маишӣ аз эҳтимол дур аст. Зеро гонококк берун аз организми инсон зуд нобуд мешавад; барои сироятшавӣ зурур аст, ки ба организм миқдори кифояи гонококкҳо роҳ ёбанд. Тарзи маишии сироятшавӣ роҳ ёфтани миқдори кифояи гонококкҳоро таъмин намесозад. Бинобар ин, нишастгоҳи халоҷо (унитаз), ҳавзҳои оббозӣ, ҳаммом, зарфҳои таоми умумӣ ва сачоқу дастмолҳо сабаби сироят шуда наметавонанд.
Эҳтимоли сироятшавӣ ҳангоми алоқаи ҷинсии муҳофизанашуда (вагиналӣ, аналӣ) бо шахси гирифтори бемории сузок тақрибан 50% ташкил мекунад. Ҳангоми алоқаи ҷинсии даҳонӣ эҳтимоли сироятшавӣ пасттар мебошад. Бо дарназардошти паҳншавии фарингити бе аломат дар байни фоҳишаҳо, алоқаи ҷинсии бидуни рифоларо бо фоҳиша бехатар ҳисобидан мумкин нест. Сузок ба бакорат таъсир намерасонад, аммо боиси безурётӣ дар занон мегардад.
3) Эҳтимоли зиёд ин зуҳури герпеси узвҳои таносул аст, Шумо бояд аз муоинаи гинекологӣ гузаред, то Шумо табобати дурустро гиред.