Оиди равоншиносӣ

Салом Эраҷ.
Бештар табассум кунед. Чунки табассум  рӯҳбаланд мекунад ва дилро қувват медиҳад.
Олимони донишгоҳи Ҳарвард (ИМА) таҷрибае гузаронданд. Онҳо як гурӯҳ одамонро таъин карданд, то беморони пиронсолро нигоҳубин кунанд. Вақте онҳо бо чеҳраи кушоду табассуми нарм ба онҳо ғамхорӣ мекарданд, саломатии беморон беҳтар мешуд ва майнаи сарашон беҳтар кор мекард. Аммо вақте онҳо вазифаи худро бе хандаву табассум ва имову ишораи меҳрубонона ба ҷо меоварданд, аҳволи беморон бадтар мешуд.
Фоидаи табассум: хавотирии одам камтар мешавад, ба худаш бештар боварӣ пайдо мекунад ва хурсандии бештар ҳис мекунад. Аммо касе, ки аз қошу қавоқаш доим барфу борон меборад, худро зиқу хавотир ҳис мекунад ва бовариаш ба худ камтар мешавад.
Дар хотир доред, ки ҳисси хурсандӣ ё зиқӣ аз ягон фикр пайдо мешавад. Барои ҳамин ҳатто, агар душвор бошад, кӯшиш кунед, ки майнаи сари худро бо фикрҳои хуб пур кунед ва ба чизҳои хуб диққат диҳед. Бо кори дӯстдоштаатон машғул шавед, чунки он ба шумо оромиву хурсандӣ мебахшад.
Интизор нашавед, ки кай дигарон ба шумо табассум мекунанд. Якум шуда онҳоро бо табассум пешвоз гиред ва ба ҳаёти онҳо андаке бошад ҳам, хурсандӣ илова кунед. Табассум атои Худост. Онро ба кор бурда шумо ҳам ҳаёти худ ва ҳам ҳаёти дигаронро рангоранг мекунед. Ҳеҷ гоҳ фаромӯш накунед, ки лаб бо табассум зебост!

Албатта, пеш аз ҳама  бояд асабро идора карда тавонем, чунки асабонӣ шудан метавонад оқибат ба бисёр бемориҳо бурда расонад.
Умуман ҳаяҷон, қаҳру ғазаби зараррасон, хашм, ҷангҷӯӣ, хар- хаша, ранҷонидани дил шахсро метавонад асабонӣ кунад, ки ин яке аз сабабҳои асосии харобшавии системаи асаб ва ҳатто метавонад ба ларзиши панҷаҳои дастон оварда расонад.
Бояд қайд кард, ки  ба тарзи суханронӣ диққат диҳем. «Сухани нек»-е гӯем, ки «барои обод кардан бошад».
Якум сабаби муҳиме, ки ба тарзи суханрониамон бояд аҳамият диҳем, дар он аст ки суханон дорои қувват мебошанд.
Чӣ тавре ки об дарахти хушкшудаистодаро зинда мегардонад, ҳамин тавр сухани мулоим ҳам, ба онҳое ки онро гӯш мекунанд, тароват мебахшад. Бадзабонӣ бошад, баръакс рӯҳафтода мегардонад. Дар ҳақиқат суханоне, ки мо мегӯем қувваи ранҷондан, ё қувваи шифо бахшиданро доранд.
Сабаби дуюме, ки бояд ба тарзи суханронии худ аҳамият диҳем, дар он аст ки гуноҳ ва нокомилӣ моро бармеангезанд, ки забонамонро нодуруст истифода барем.
Чун шиноваре, ки муқобили ҷараён шино мекунад ва бо он мубориза мебарад, ба мо низ лозим меояд, ки бо майли гунаҳкоронаи нодуруст истифода бурдани забони худ мубориза барем.
Ҳатто норасоии витамини В 12 ба системаи асаб таъсири худро мерасонад. Он бисёртар дар гӯшт, моҳӣ, мурғ, тухм ва маҳсулоти ширӣ во мехӯрад.

Бо эҳтиром, 

Ризвона Ҷӯраева